Jakie są przyczyny hiperdoncji?
- tzw. trzecie ząbkowanie -występuje kiedy po wyrośnięciu kolejno zębów mlecznych i stałych następuje kolejna (trzecia) wymiana uzębienia;
- nieprawidłowości uwarunkowane genetycznie;
- choroby genetyczne takie jak zespół Downa, Gardnera, Crouzona i zespół Leopard
- nieprawidłowości anatomiczne szczęki takie jak: rozszczep podniebienia; rozszczep warg; rozszczep wyrostka zębodołowego
Jakie możemy wymienić przypadki Hiperdoncji?
- pojawienie się dodatkowego zęba nadliczbowego, który wygląda jak inny ząb stały;
- pojawienie się zębów o innym wyglądzie i kształcie jak anatomiczne zęby stałe;
- brak utraty zębów mlecznych pomimo pojawienia się zębów stałych;
- dodatkowy siekacz, który ustawiony jest równo i harmonijnie w łuku zębowy m wraz z innymi zębami, który nie wypływa negatywnie na funkcjonowanie zgryzu ani na estetyczny wygląd;
- tzw. meziodens – zjawisko to polega na pojawieniu się dodatkowego siekacza, który wyrasta między przednimi zębami górnymi lub dolnymi;
- dodatkowe zęby w okolicy trzonowców lub przedtrzonowców, które wyrastają od strony języka lub policzków i nie mają standardowej budowy, stanowią bowiem twory zębopochodne.
Zęby nadliczbowe niekorzystnie wypływają na estetykę uśmiechu, powodują stłoczenia zębów i są przyczyną nieprawidłowości zgryzowych. Hiperdoncja może powodować również diastemę czyli charakterystyczną przerwę między jedynkami.
Konsekwencje hiperdoncji
Nadmiar zębów mlecznych jest nieszkodliwy, dlatego że prędzej czy później zęby mleczne wypadną lub będą mogły być usunięte. Nie powstaną żadne negatywne konsekwencje związane ze zwiększoną ilością zębów mlecznych. Ważne jest jednak aby kontrolować wyżynanie się zębów stałych i odbywać z dziećmi regularne wizyty kontrolne u lekarza dentysty.
Natomiast nadliczbowe zęby stałe niosą ze sobą już pewne konsekwencje.
Wśród nich możemy wymienić:
- nieprawidłowe wyżynanie się zębów stałych;
- stłoczenia zębów i wady zgryzu;
- skłonność do chorób przyzębia;
- powstawanie torbieli w szczęce;
- przerost wędzidła wargi górnej;
- nieprawidłowe ułożenie żuchwy względem szczęki;
- zaburzenia kolejności wyrzynania zębów.
Jak diagnozujemy zęby nadliczbowe?
Bardzo ważna jest odpowiednia diagnostyka, dlatego przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia wykonujemy zdjęcia radiologiczne Pantomogram lub Tomografię 3D CBCT oraz wykonujemy badanie wewnątrzustne.
Leczenie hiperdoncji
Leczenie hiperdoncji podejmujemy po odpowiedniej analizie zdjęć radiologicznych.
Najczęściej leczenie polega na usunięciu zęba nadliczbowego przez wykwalifikowanego chirurga stomatologicznego.